- novbahar
- spring
Məktəblilər üçün Azərbaycanca-İngiliscə lüğət. 2014.
novbahar
Look at other dictionaries:
novbahar — is. <fars.> klas. Yazın əvvəli. Novbahar olsun, gül olsun, arədə xar olmasun. Nəs.. Ey əndəlib, səndə bu nə qanundur; Fəğan çəkmək novbaharı görəndə. Q. Z.. 2. məc. Gənclik, cavanlıq mənasında. Ömrünün gülzarı xəzanə dönüb; Novbaharı gedən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
açılmaq — f. 1. Qapağı, örtüsü və s. götürülmək, düşmək, açıq hala gəlmək. Qutu açıldı. Qazanın qapağı açıldı. Damın üstü açıldı. Şüşənin ağzı açıldı. Qıfıl açıldı. 2. Aradakı maneə götürülmək, yaxud yox olmaq. Qarlar əridi, dağ kəndlərinə yol açıldı. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çıxmaq — f. 1. Bir yerdən (binadan, otaqdan və s. dən) kənar olmaq, içəridən dışarıya varmaq, getmək, xaric olmaq. Evdən çıxmaq. Kabinetdən çıxmaq. – Çay hazır olanadək mən özümə əlcəklər alım, – deyib Sona otaqdan çıxdı. N. N.. 2. Bir yerə getməyə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fəsil — is. <ər.> 1. İlin bölündüyü dörd mövsümdən hər biri; mövsüm. Qış fəsli. – Hər fəsildə üç ay var; Üç ulduz var, üç ay var. (Bayatı). Hər ilin dörd fəsli var və hər fəslin də öz təğazası var. C. M.. // İlin çoxlu meyvə yetişən, bitkilərin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kafe — <fr. əsli ər. qəhvə> Qəhvə, çay, qəlyanaltı və s. satılan kiçik restoran. – «Novbahar» kafesində Məhbusi <Kərimxanı> gözləyəcəkdi. M. İ.. Verib Qarabağı Bakıya qaçdıq, Bakıda «Qarabağ» kafesi açdıq. B. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
varmaq — f. 1. Getmək, yetişmək, çatmaq, gəlmək, gəlib çatmaq. İstərəm kim, varayım kuyinə yüz qovğa ilən. K.. Leyli onun olsun, eylədim əhd; Var, indi sən et əlacına cəhd. F.. Səba, əhvalımı bir bir; Varıb ol yarə ərz eylə. M. V. V.. Səba, var,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zimistan — is. <fars.> şair. Qış, qış fəsli. Zimistan çəkməyən bülbül baharın qədrini bilməz. (Ata. sözü). Addadı zimistan, gəldi növbahar; Şamamanın tağı yaşıldı, yaşıl. A. Ə.. . . Hər gecənin bir gündüzü və hər zimistanın bir baharı olar. . C. M..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ərus — is. <ər.> Gəlin; yeni ərə getmiş və ya getmək üzrə olan qız. Bu gün sən özünə ərus gətirirsən. C. M.. <Gürcülər:> Oyan, ərusi növbahar! Ayıl, ey afəti cahan! Oyan, Xumar!. . H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
